Het niveau van de fysiotherapie-opleidingen is in heel Nederland wel ongeveer gelijk en van een heel behoorlijk niveau. Of je nu in Rotterdam studeerde of in Groningen; je leerde ongeveer hetzelfde, met dezelfde accenten, dezelfde overtuigingen, technieken en modellen.
Er is geen Eindhovense school of een Amsterdamse methode. Dat geeft een heel uniforme pas-afgestudeerde fysiotherapeut. Handig als je de kwaliteit wilt beheren, beperkt als je een divers zorgaanbod wilt aanbieden.
Onderscheidend vermogen
Variatie houdt de zorg levendig én gezond
Maar het is niet alleen vanuit commerciële overwegingen dat je er goed aan doet je onderscheidend vermogen te vinden, ontwikkelen en uit te dragen.
Het is voor patiënten niet alleen ‘fijn’ om te kunnen kiezen, het is noodzakelijk dat te kunnen doen voor een compleet zorgaanbod dat actief een bijdrage levert aan de ontwikkeling van het vakgebied.
Door het accent exclusief op kwaliteitscontrole en uniformiteit te leggen, zet je een beroepsgroep muurvast en dood je ontwikkeling van het vakgebied.
Het druist ook tegen de huidige tendensen in waarin variatie, clusters en flexibiliteit gewaardeerd worden als fundamenten van een gezonde organisatie en een gezonde beroepsgroep.
Uniformiteit levert een kaalslag op waar verzekeraars en overheden baat bij hebben, maar die uiteindelijk de patiënt te weinig oplevert.
Verdieping van je vak, samen met anderen
Gelukkig maar dat veel fysiotherapeuten veel werk maken van het vinden van een eigen stem, een eigen filosofie en vaak specialistische technieken, apparaten en innovaties.
Het zijn die praktijken die goed functioneren. Ze hebben een duidelijke rol, niet alleen voor patiënten, maar ook in het bredere zorgveld. Ze werken aan een netwerk van specialisten die elkaar met raad en daad bijstaan zodat de patiënt altijd de best mogelijke zorg krijgt.
Begrijp me goed, ook de specialistische, onderscheidende, vernieuwende en toonaangevende praktijken worden vaak niet gekozen. Maar als ze wél gekozen worden, dan doet een patiënt dat met overtuiging. De patiënt weet waarom hij of zij de keuze maakt. En dat is veel waard.
Het is niet makkelijk. Het is wel nodig
Ik maak van dichtbij mee hoe fysiotherapeuten soms worstelen met het vinden van een eigen stem, stijl en specialisatie. Omdat dat generieke, brede pakket zo veilig voelt.
Je kunt iedereen met alles helpen. Maar ondertussen verlies je een eigen verhaal, jouw reden om dit vak te doen —naast dat je mensen wilt helpen. De inhoudelijke passie, het onderwerp waar je je kwaad over kunt maken, waarvan je de standaard te laag vindt, en waaraan je met je werk hopelijk een bijdrage kunt leveren.